Krótki życiorys
Kazimierz Pużak
Kazimierz Pużak urodził się 26
sierpnia 1883r. w Tarnopolu w rodzinie robotniczej. Z pochodzenia był Ukraińcem. Za czasów gimnazjum założył tajną, radykalną
organizację patriotyczną, która w 1901r. została przyłączona do „Promienistych”.
W 1904r. wstąpił do PPS w Lwowie. Zajmował się tam m.in. przemytem
„bibuły”, czyli przemytem nielegalnych gazetek, pism, informacji do zaboru
rosyjskiego. W 1906r. wraz z Józefem Piłsudskim
przyczynił się do powstania PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Za walkę z caratem
został w 1911r. skazany na 8 lat więdnienia i zesłanie na Sybir. Po wyjściu na
wolność wziął udział w rewolucji rosyjskiej(1917). Wchodził w skład Tymczasowego Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS w
Rosji. W 1918 powrócił do ojczyzny i polskiego życia politycznego. Stał się członkiem Komitetu Centralnego PPS,
a później został jego sekretarzem generalnym. W latach 1919–1935 został
posłem na Sejm RP z Zagłębia
Dąbrowskiego i okręgu częstochowskiego. Pełnił potem funkcję sekretarza Sejmu Ustawodawczego.
Podczas Sejmu I Kadencji był członkiem komisji prawniczej. W styczniu
1930 roku nie przyjął funkcji wicemarszałka Sejmu. W 1934r. zaczął kierować
formacja militarna PPS – „Akcja Socjalistyczną”. Na początku II wojny
światowej współuczestniczył w powołaniu konspiracyjnej Polskiej Partii Socjalistycznej – Wolność,
Równość, Niepodległość. Podczas walki z okupantem działał pod różnymi
pseudonimami: „Bazyli”, „Grzegorz”, „Seret”, „Kazimierz Bazylewski”, „Kazimierz
Buczak”. Wiosną 1944r. otrzymał od Londynu nominację na zastępcę prezydenta
Raczkiewicza. Odmówił, mówiąc przy tym: Moje miejsce na złe i dobre jest z
polską klasą robotniczą, a nie w
emigracyjnym Londynie, proponując na to miejsce Tomasza
Arciszewskiego. Wziął czynny udział w powstaniu warszawskim. Uciekając przed
represjami popowstaniowymi, opuścił Warszawę i zaczął się ukrywać z ludnością
cywilną. W marcu 1945r. został aresztowany w Pruszkowie wraz z innymi
przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego przez NKWD ZSRR. Został skazany podczas
pokazowego procesu szesnastu w Moskwie na 1,5 roku więzienia. Sądzony był z m.in. gen. Leopoldem Okulicki,
Janem Stanisławem Jankowski oraz Adamem Bień. Bowiem nie uznawali oni zwierzchnictwa Sowietów nad "odrodzoną"
partią socjalistyczną, 1 listopada 1945r. został zwolniony i wrócił do
Polski. Z dniem 5 czerwca 1947r. został ponownie aresztowany przez
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego (MBP). Proces
przywódców PPS-WRN rozpoczął się 5 listopada 1948 przed Wojskowym Sądem Rejonowym w
Warszawie. Podczas tego procesu Kazimierz Pużak wypowiedział te słowa: Jestem rzymskim katolikiem
narodowości polskiej oraz Dla człowieka stojącego nad grobem jak ja, byłoby śmiesznym i patologicznym
zjawiskiem odwoływać cokolwiek ze swego życia. Został skazany na dziesięć lat więzienia. Osadzono go w w Rawiczu, gdzie jako więzień specjalnego znaczenia był
poddawany stałym, mającym ośmieszyć go w oczach współwięźniów, szykanom. 30
kwietnia 1950 roku zmarł w więzieniu w wyniku pęknięcia aorty po zepchnięciu ze
schodów przez strażnika więziennego. Umierał w cierpieniach, nie otrzymawszy
żadnej opieki medycznej. W tajemnicy został pochowany na Cmentarzu
Powązkowskim.
Komentarze
Prześlij komentarz